فارن پالیسی گفته است ایالات متحده هنگام خروج از افغانستان تنها به عقبنشینی امن نیروهایش فکر میکرد و دستیابی به یک راهحل صلحآمیز در این کشور برایش مهم نبود.
این نشریه دور زدن دولت افغانستان در مذاکرات دوحه را با کنار گذاشتن طالبان در نشست بن ۲۰۰۱ تشبیه کرده است.
در این مقاله گفته شده که فرصتهای زیادی از ۲۰۰۱ تا خروج امریکا از افغانستان برای تامین صلح در این کشور وجود داشت؛ اما عامل اصلی دست نیافتن به آن سیاست ناکام ایالات متحده بود.
این نشریه میافزاید از میان گامهای اشتباه بسیاری که ایالات متحده در جنگ دو دههاش در افغانستان انجام داد، از دست دادن فرصت صلح پیشنهاد شده از سوی «طالبان» در سال ۲۰۰۱ بوده است.
بر بنیاد این مقاله، طالبان در آغاز تهاجم امریکا به دولت بوش پیشنهاد دادند که جنگجویانشان حاضر هستند که سلاحهایشان را به زمین بگذارند؛ مشروط بر اینکه تحت تعقیب قرار نگیرند، بازداشت نشوند و زندگی عادی داشته باشند.
این نشریه میگوید این پیشنهاد که در قالب پیامی به حامد کرزی رئیس جمهور وقت کشور ارسال شد و اما پذیرفته نشد.